Leyla'm Şiiri - Müfit Aksakal

Bir yastıkta kırk dört yılı geçirdik.
Sen beni,ben seni yürekten sevdik.
Bütün güçlükleri birlikte yendik.
Evimin sultanı bir tanem Leyla'm!

Sen benim canımsın, arkadaşımsın.
Hem eşim,hem dostum hem sırdaşımsın.
Konuşup dertleşecek can yoldaşımsın.
Gönlümün kadını bir tanem Leyla'm!

Sen benim iki gözüm,iki elimsin.
İşiten kulağım,konuşan dilimsin.
Düşünen beynim,yaşayan bedenimsin.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla'm!

Kalem kaşlı,sırma saçlı meleğim.
Sağlıklı kalmandır bütün dileğim.
İsteğin olursa ben de bileğim.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla'm!

Derdin olur hiçkimseye demezsin.
Sırrımızı kimselere vermezsin.
Gururlusun,başını hiç eymezsin.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla'm!

Ülke sorunuyla ilgilenirsin.
Gazeteyi okur bilgilenirsin.
Tanrım sana benden çok ömür versin.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla'm!

Sen evimde ana oldun,yar oldun.
Yüreğimde melek oldun,taç oldun.
Kırk dört yıldır her derdime eş oldun.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla'm!

Sen olmadan doğru bir şey yapamam.
Köye gidip bostanımı ekemem.
Düğmem kopsa dahi onu dikemem.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla'm!

Ömür denilen az yapraklı kitapmış.
Günler,aylar,yıllar ne çabuk akmış.
Şakaklar kırlaşmış,saçlar ağarmış.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla'm!

Gömleklerim kirlenir,çorap sökülür.
Ak saçım önüme bir gün dökülür.
Sen olmazsan yaşam nasıl çekilir.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla'm!

Dizelere yazdım senin adını,
Alamam yaşamın sensiz tadını.
Bir tanesin sen gönlümün kadını.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla'm!

Yaşlandı bedenimiz dönmez ki geri.
Çocuklar büyüdü terkettiler evi.
Boş kaldı evdeki sıcak yerleri.
Çocukları çok özlüyorum bir tanem Leyla'm!
(Toprak,Kendi Yay. İstanbul Mart 2010)