Leyla İle Süveyda Şiiri - İbrahim Kilik

Erirken zaman hicranın gözyaşında.
İnce uzun bir gecenin,
Son hecesi süveyda.
Süveydayı kıskanır,
Bu yüzden hep Leyla.
Leylin gözlerinde sürme süveyda.
Mecnun’un yediği vurgunun adı Leyla.

Bırakır saçlarını rüzgâra leyla,
Bir tufan gelir.
Ne Leyla ne sevda ne süveyda kalır.
Mecnun’u çöller Leyla’yı eller alır.
Günümüze efsanesi kalır.

Öyle bir zaman gelir,
Gönüller azade değil,
Şan, şöhret, para kuşatmasında.
Güllere çiy düşmez,
Boğulur zaman aşk yokluğunda.
Hüzün asil bir duygu eski günlerde kalır,
Gönül yoksulluğunda.
İki hasret güzeli Leyla ile süveyda.
Ankara,04.06.2008 İ.K