Leyla İle Mecnun'a Şiiri - Emrullah Burgu

O yok artık,ansızın çekip gidiverdi...
Hoşçakal bile diyemeden!..
Abim şuram kanıyor sanki
Şuramda alevden korlar var
Beklemeler geçer mi hiç?
Bu acı geçer mi İsmail Abi?

Bilirim Mecnun içini sessizce kanatırsın
Yok öyle pes edip kaybetmek..
Buradan atlayınca bitecek mi sanarsın..
Dik dur!Beklemeleri de seveceğiz
Mecnun!Uzaktan öylece bekleyeceğiz...

Anılar geçiyor gözlerimden
Unutmaya korkuyorum abi
Koskocaman gözleri vardı...
Yeşildi gözleri...
Gözlerinin içine bakmak için 
Yakardım kainatı sırf gözleri için...
Oysaki;
O gitti İsmail abi..Leyla gitti!

Ben varım Mecnun!
İsmail abin var!Biz varız...
Birlikte dirileceğiz bu kumsalda
Bekleyen insan hiç yalnız olur mu?
Uzaktan el sallayacağız...
Hoşçakallara sığdıramayanlara...

Gelir diye umutlanmak mıdır?
Umutlara sarılmak mıdır çaresizlik?
Kaç yıl? Kaç ay? Kaç gün? Kaç saat? Kaç saniye?
Belki de;
Bizden önce yorulur beklemeler...
İsmail abi vurur mu acep gemiler kıyıya
Alıp götürür mü bizden aldıklarıyla?

Mecnun!Güvertenin çığlıkları kulaklarımda
Biliyorum elbet o gemi bir gün gelecek...
Yoksa bizi bırakırlar mı uslanmamış kıyıda
Elbet bir gün o gemi kıyıya vuracak
Sonra bir ses çökecek en derinden
Korkma Mecnun!
O büyük çığ gemidekilerden!
Fısıldayacak bize umutlardan..
'Her gün el sallayacam sana o gemiden,
Sonra gelecem seni de alacam,
Beraber çekip gideceğiz buralardan!'

Leyla da var mıdır o gemi de?
Anılarımızı da sığdırabilir miyiz gemiye
Batar mı o gemi bir gün İsmail abi?
Islanır mı hiç hatıralar?
Yeşil gözleri İsmail Abi yeşil gözleri
Bir de denizime saplanır mı hiç...
Kum tanesinde ayıkladığım yeşil gözleri...
Sarılır mı hiç yılana...
Yeşil gözleri İsmail Abi
Ya vurursa kıyıma?

Gözleri gözlerine kaçarsa mı?
Sakın ha tüy dökmek yok artık...
Mecnun!Kaç tüy dökmek gerek
Dışımıza vuran geçmişi geri getirmek için
Gözyaşına artık kalmadı gerek...
Bu devrin insanı da bir tuhaf Mecnun!
Herkes birbiriyle kaçışmakta...
Ya insan niye kaçar ki sevdiğinden...
Ah Mecnun!Kalktı o sevdalar yerinden
Rafa koydular eskiyi...
Bir fincana sakladılar gözyaşını...
Bu devrin insanları...

İsmail Abi!Ben eskiyi çok özlüyorum
Ben arkadaşlarımı özlüyorum...
Ben bu zamanı istemiyorum İsmail Abi...
Sallama çayındaki muhabbeti...
İçimizdeki garip saflığı...
Yedek Kamil'in eşofmanıyla ısınmasını
Az sakallı dedemin şurdaki yerini...
Birlikte düşlediğimiz o garip çölün nemini
Hele ki ak sakallı dedemin asasını...
Erdal Bakkal'ın hiç susmamasını...
Kaan'ın bilmediğimiz zenginliğini..
Yavuz'un arakladığı plazmasını
Ben öyle bir insan mıyım?deyişini...
Her defasında bu sözüne inanışımızı
Dedim ya İsmail Abi saflığımızı
En çok ta İsmail abi...
Leyla'yı...