Leylâ ile Mecnûn Şiiri - Hanifi Kara

LEYLÂ ile MECNÛN

Ben bir Mecnûn isem, sende bir Leylâ
Sen benim Leylâ’m ol; Leylâ’m ol, Leylâ!
Dayalı, döşeli, kalp sarayımda
Sen benim Leylâ’m ol; Leylâ’m ol, Leylâ!

Seven sevdiğini, asla kıramaz
Aşk yarasın, tabip dahi saramaz
Severse bir kişi, yaş, renk… aramaz
Sen benim Leylâ’m ol; Leylâ’m ol, Leylâ!

Dertli olduğunu, sende söyledin
Bu güne dek, aşksız gönlü neyledin?
Sonunda sen beni, Mecnûn eyledin!
Sen benim Leylâ’m ol; Leylâ’m ol, Leylâ!

Âşık gönül çalar, gayrını çalmaz
Yâr, yâr ise yârin, yâd ele salmaz
Âşıklar öyle ki, Leylâ’sız olmaz
Sen benim Leylâ’m ol; Leylâ’m ol, Leylâ!

Ağyârın elinde, soldurma teni
Şu yaşımda bile, ben sevdim seni
Yalvarırım n’olur, “gel kırma” beni
Sen benim Leylâ’m ol; Leylâ’m ol, Leylâ…!

27/11/’11
Hanifi KARA