Leyla ile Mecnun Şiiri - Mim Ahmir Rengi

Kasvet ve karanlık; ansızın şehvet
ve ıztırap koca bir hayat
manayı yitiren zaman
ve kanla bulanmış mekan.

Sıkılır artık Mecnun
bir ışık der, bir hayat
duadır leblerinden süzülen
süzülüp de kalbinden dönülen.

'Gayrı yaklaştır beni sana! '
der Mecnun en karanlık anda.

Ve asuman yarılır da bir gürültü,
zihnin en müphem noktasında adeta bir süngü.

'Sana benden bir ışık, bir ay;
Ulaşasın bana diye, şimdi dolunay'

Ve Mecnun cünun eyler ses karşısında

'Nasıl! Nasıl bileceğim ki o ışık senden,
Nice ışık gördüm ki kendinde sönen! '

Der 'O ışık ki farkında değildir ışık verdiğinden
Ve tevazudur onu öyle gösteren;
Ben; der, ışığı yalnız yansıtırım
Ve gösterir güneşi görebilirsen'

Ve Mecnun gark eyler heyecana

'Ya; der, dolunayda kalırsa gönlüm,
Ya göremez ise seni gözüm'

Ve biter ses, diner
Mecnun kendine döner.
eyler günler hareket ve yol alır zaman.

Işık gelir önce hafif ve naif
kirpikleri olmadığı kadar lerzan
damla damla bir ışık,
damla damla bir hayat.

Muhabbet doldurur vakti ilkin,
sevgi dolar sözlere keyif için.
gün olur gece olur, akıl ışıkta kalır
bir yakarışın yankısı, ışıkla savrulur.

Leyla uzaktır ama yakındır
her dem ve her zerre onunla yaşamaktır
dediği tevazu, her sözünde vardır.

Ve Leyla farkında değildir can verdiğinden
can verdiğinden can taşıyan cana.

Muhabbet doyurmaz, Leylayı ister Mecnun
yanar yanar yanar ve ağlar
giryeler gözlerinden akar
ismi zihninde çağlar...
Leyla...Leyla...Leyla...

Aşk ile yanmıştır Mecnun artık
her dem birlikte olmak, vuslattır.
anı, zamanı ve mekanı aşan arzu ile
Leyla! der ve susar; susar ve ağlar.

Gün geçer gece gelir, gece biter gün gelir
ağlamaktan görmez olur Mecnun,
ve tereddüdü aklına gelir

'Ya dolunayda kalırsa gönlüm
Ya göremez ise seni gözüm'

Ve Mecnuna dert olmuştur aşkı
ne aya kavuşur, ne güneşi görür
yanar yanar yanar da erir
eridikçe aklına gelir.

Ve bir asude ışık parçası
aydan öte bulur kendini Mecnun
sanki su serpilmiş o kor yüreğe
sanki gitmiş o mahzun
o guryan Mecnun.

Bir ışık ki huzur veren
ne acı var onda
ne de hüzünlendiren
gözü görmüştür güneşten gelen
o berrak ve hasis ışığı.

Leyla, ister karanlığını, ki aydınlatsın onu
lakin yoktur Mecnun artık
cünun etmez; bulmuştur hak yolunu.

Bu bir sevdadır ki, yakmadan sönmez
sönünce hatırla lakin bu sevda ölmez...

26.11.2009
Mim Ahmir Rengi