Leyla İle Mecnun

Mecnun, Leyla ile ilahî aşkı arıyor,
Değmeyin aşığa, aşkıyla Maşuk’a aksın! ..

Sahralarda doğan ve batan ufku tarıyor,
Siz göremezsiniz, bırakın da Mecnun baksın! ..

Bu öyle bir sevda ki, herkes kavrayamıyor,
Mecnun, çöllerin adamı, isterse şimşek çaksın!

Niye bolluktaki, Hak için davranamıyor?
Görmeyen görmez, isterse gözüne far taksın! ..

Kimileri, hakikati kumlarda gizliyor,
Ey ikiyüzlü münafık! Hayatına faksın! ..

Kimi görecekmiş gibi, dürbünle izliyor,
Fezada kaybolan cahil! Sanma uçacaksın! ..

Anlamayanlar, ermiş kula delidir diyor,
Ben de Mecnun olmak istiyorum; güneş yaksın! ..

Mecnun, ufuksuz çöllerde yürüyüp gidiyor,
Nerelerdesin ey şafak? Ne kadar uzaksın? ..

“Gün gelir deli, akıllı; akıllı delidir,”
Belki de gerçek aklı Mecnun’da bulacaksın! ..

Leyla, Mecnun’un aynası; cennet bedelidir,
Mecnun isen, bu aynada bitip solacaksın! ..