Leyla'dan Mevla'ya Şiiri - Muhammed Demir

Dün gece,

Rüzgarın deydi tenime,
Bir hüznü oynattı yerinden...

Dün gece,

Kokunu hatırladım yine,
Bir ölüyü kaldırdı yerinden...

Dün gece,

Düştüm düş seline,
Bir tek cigara çıkmadı cebimden...

Dün gece,

Soğudum kendime,
Korkmaz oldum ölümden...

Dün gece,

Sen oldum senin yerine,
Sevdim de sevdim, yeniden...

Dün gece,

Bulut vardı gökte,
Daha parlaktı Ay eskisinden...

Dün gece,

Evet dün gece,
Özledim seni,
Aradım en derinde,
Bulmayı beklemeden...

Dün gece,

Yalnızdım öylece,
Estin de estin,
Soğuğunu hissettim iliklerimde,
Bir kuş ki can, uçtu kafesinden...

Dün gece,

Beton serti serti de,
Seni beklemek büktü belimi,
Büktü boynumu, Kara bir kalple,
Ne gelen var ne giden, ne gelir ki elden...

Dün gece,

Sesin kulağıma hala gelmekte,
Kadife gibi, pamuk gibi,
Anladım sunumu,sarılsın beyaz peçe,
Yiğitti desinler arkamdan, düşmeyeyim gözden...

Dün gece,

Göz yaşım sarıldı tenime,
Anladım, mecnun gibi,
Bulmak değil aşkı aramak mesele,
Yanmak istiyorum Affım mümkünken...

Dün gece,

Ben, ben oldum belkide,
Durdum, uzattım elimi,
Bir meczup edası ile,
Allah, Allah, Sen Temizle kalbi,
Güçte Kalmadı ferde,
Duam salınsın komasın geride beni,
Sus, susta bu gece,
Bu geceyi dinle,

İbret olsun aynadaki suret,
Gel pişmanlıkla zaman kaybetme,
Tövbe et,
Geçişten kaç gelecekten geç, Azrail kapıya gelmeden....