Leyla'dan Geçme Safhası Şiiri - Zeh Ra

Yadıma düştüğün anda kalakaldım.
Yaktığını sen çıra mı sandın?
Baktıkça gözlerine yeniden doğduğum andın,
Şu koca dünyada ben bir sana kandım.

Geziver alemi kim şu miskin gibi yandı?
Aslında yandığım sen değil Yâr'dı.
O an zerre dahi olmadığımı anladığım en güzel andı.
Kalan bu diyarda benden zerreden ibaret tozlardı.

Yazın gönlüme doğan güneş,
Kışın üzerime yağan kardın.
Ne eder şimdi sensiz,
Çöl ortasında kaybolmuş bu nadan?

Daim doğruyu gösteren en güzel pusulamdın.
Bilsen ki şimdi bende kalan yalnız adın,
Ömrüme nakşeylediğim tebessümün mazide kaldı.
Ebedi hatırandır bana düşen bu yadın.

Sevmenin tadına ben seninle vardım,
Aşk-ı Hakiki'ye dağlım ben seninle ulaştım..
Artık bir secdeye eğilir oldu başım
Leyla idin geçtim, Mevla'ya vardım.