Leyla’dan daha güzel, Şirin’den daha tat ...

Yüreğimden akan kan,
Oldu sana revan,
Ey gönlümü çalan,
Güzeller şahı, sevgili canan.

Senden evvel ben bir divane idim,
Seninle yola geldim, dile geldim,
Dilsiz idim; bülbül oldum,
Yolumu, gülümü buldum.

Havada süzülen kar tanesiyim,
Yağmurda düşen damlayım,
Çayda akan katreyim.
Ben gönlümün sesiyim,
Ne olur duy beni, tut beni ki
Sana vasıl; seninle hemhâl olayım.

Hazanımı bahara çevirdin,
Yirmi yıllık koca çınarı devirdin,
Sen açmamış bir gonca idin,
Benimle beraber vaslına erdin

Veysel der: Çiğdem her çiçekten aladır,
Yiğit başına beladır,
Hem doğrudur hem güzeldir,
Çiğdem O ki her şeye bedeldir.

Sen Kars’tasın ben Ankara’da;
Sen arştasın ben karada,
Sıra sıra dağlar, yedi fersah arada,
Süzülür karlar, yağmurlar yağar da
Akar gözyaşım durmaz da,
Ya Rabbi koyma bizi hasrette, darda.

Sen bir gülsün; güzeller şahısın,
Eşin yok gülizarda, fevkindedir aşkın tüm eşhasın,
Şu mecnuna yüzün gülsün, sebebi ahısın,
Leyla’dan daha güzel, Şirin’den daha tatlısın