Leyla Bende En Leyla

Ne aşkın zenci yüzüyüm
Ne hüznün aristokrat kızı
Yalnızlığımın bile yalnız kaldığı bu şehirde
Tek başına ben başına bir başına leyla başına
Leyla bende en Leyla’yım

İçimin solgun coğrafyasında düğümledin gözlerini
Belanın kol gezdiği bu şehirde şimdi
Yüreği kundaklanan
Ağlayan kanayan bir hüzün ceylanıyım
Türküleri vurdum önce yokluğunda
Bir bir kırdım şarkıları ağlayan duvarlarıma
En sevdiğim şiirleri öldürttüm İssanbul’a
Bin şair can verdi içimde
Dokunduğun her yerinden kalbimin
Binlerce Ferhat yandı

Beni ateşe atsaydın eğer
Yangınımdan gül olurdu
İçime attığın ateş
Binlerce Nemrut oldu

Hıçkırık kadar
..........
..........