Leyla abla Şiiri - Şimşek Acar

bir resim ardından çiçek kokuları dolar
kapanmadan gün batımında kapılar
taş binaların arasında sessiz bir mahalle
bir resim tüm hayallerimdeki çizgi
rüyalarımda bile çeker alır aydınlıga
gizemli birçift göz kara gözlüklerin ardında
keşke yan komşum sen olsaydın leyla abla
sana yakışacak ancak saray gibi bir ev
bahçesinde sarmaşıklar menekşeler güller
ikindi güneşde aralarıda dolaşırdı gölgeler
yıkanırdı güzelliğinde tüm bahçe
yaz kış rengarenk yasemenler pencerende
baharla açan akasyaların arasında
yan balkon komşum olsaydın leyla abla
bir zamanlar gönül verdi hayırsız delikanlıya
vardınmı bilmem hayırsız istanbulluya
aklın ahala o hayırsızdamı bilmem
yedi tepeli puslu istanbulda
bırak çiz gitsin hatıra kalsın gönlünde
geçmişi unut bak yaşanacak zamana
keşke yan komşum sen olsaydın leyla abla
uzun muydu rüzgarla savrulurmuydu saçların
buğday sarısı etine dolgun selvi boylumuydun
geçtinmi sokaktan ateş düşermiydi tüm erkeklere
uzun küpeler inci kolyeler ak gerdanında
eteklerinde havalanırmıydı sabah rüzgarında
şarkılarda mırıldanırmıydın al dudaklarında
AH BİR KOMŞUM OLSAYDIN SEN LEYLA ABLA

(Ahmet Muhip Dranasın fahriye abla isimli şiirinden esinlenerek
saygıyla anıyorum büyük üstadı) .