Leyla Şiiri - Gündüz Aydın

Çiçekler bak ağlıyor, bahar mı geldi ne
Bir doğrulsam, doğrulsam, uzansam ellerine
Koluna girsem gülüm, seninle olsam yine

Leylâ... Ah Leylâ, Leylâ... Bitmez, bitmez hasretim
Her seherde uyanık; seni, seni beklerim

Bayram mı geldi yine, gözlerde yaş duruyor
Ben bayramı unuttum, gönlüm gönlüm soruyor
Ne uslanmaz şu gözler, senli hayal kuruyor

Leylâ... Ah Leylâ, Leylâ...Gelmez oldu bu bahar
Gözlerime bak gülüm, senli çokça sırlar var

Özlemiştim can seni, senin kolların var mı?
Serap, serap hep serap...Sen mi geldin bahar mı?
Yem verdiğim can kumru, gizli gizli ağlar mı?

Leylâ... Ah Leylâ, Leylâ... Kavuşmak sana uzak
Eskisi gibi yine, yine birlikte olsak

Bak dizlerim tutmuyor, nerdesin sen nerdesin
Şu ışıkta, şu seste, gizemli bir yerdesin
Çık artık, çık diyorum; biliyorum ordasın

Leylâ... Ah Leylâ, Leylâ... Dizde derman kalmadı
Uzadıkça erir can, olmadı hey olmadı

Sevmiyorum şafağı, şafakta annem ağlar
Çölde kaldı gözyaşım, eridi sensiz dağlar
O gözler ki, o gözler... Dünü bugüne bağlar

Leylâ... Ah Leylâ, Leylâ... Sen gideli yorgunum
Yalnız bıraktın beni, sana sana dargınım

Dargınım çokça sana, bırakıp gittin gülüm
Dönüp ardıma bakıp, sarılmak ister gönlüm
Aramızda bir çizgi, “ güzel “ denilen ölüm

Leylâ... Ah Leylâ, Leylâ... Rüyama gir bu gece
Sensizlik ilahî sır, sensizlik bir bilmece