Leyla Şiiri - Ümit Yaşar Doğru

Saçlarıma aklar düşeli çok oldu Leyla.
Ayrılık bir kor gibi düştü sancıyla.
Değil ki yıllarım salisem de acıyla,
Onsuz ömür geçmez oldu be Leyla

Bu hayırsız yâr elinde kaldım ben.
Onun için can içinde candım ben.
Nefes kadar yakınımda sandım ben.
O, şimdi uzak diyarlarda be Leyla

Yokluğu artık tesir etti canıma.
Ne zaman gelir bilinmez ki yanıma.
Bugünüm de geçti, ümitlerim yarına
Yediğim bal bile zehir oldu be Leyla

Onsuz her geçen bakışa yandım.
Gülüşüne, boyuna değil; huyuna kandım.
Her an her yerde hep onu andım.
Dilimden düşmeyen sızı oldu be Leyla.

Gönlümden geçenler sığmaz ki kaleme,
Sitemim yâredir, olmaz ki kadere,
Yeter artık çok eyledim idare,
Gelsin hemen duramıyom, be Leyla.

Dalgınım her dem ben, bulamam huzur.
Sevgide anlamsız olamaz gurur.
Kanayan her yara elbette durur.
Gözlerim yollarda kaldı be Leyla

Hasretim, özlemle geçmişteki günlerde,
İstemem para pul, kalma yaban ellerde,
Dokuz yıldır en güzelim şeylerde,
Onu andım durdum, yetti be Leyla.

Hicranım kederim artık son buldu.
Beklediğim yarınlar sonunda oldu.
Kapılar açıldı, karşımda durdu.
Elinde güller ile geldi be Leyla

Yangımın ateşini dinledin durdun.
Yârimin yokluğunda yanımda oldun.
Derdimle sen de sarardın soldun.
Mutluluklar seni de bulsun be Leyla.