Leyla Şiiri - Kazim Öztürk 2

Leyla!

Eylül ile sonbahar yaşadık, Leyla ile kış,
Bu ne masum duruş, nazlı tavır, günahsız bakış.
Tatlı, sevecen, küçücüksün, ey masum evladım,
O boncuk gözlerini yaratanına kurbanım.
Gülen yüzün, sırma saçın, gamzelerin ne güzel,
Sana bunu yapanlar, kurtulmasın ebed, ezel.
İnsan olamaz, hayvan desen, o da masum kalır,
Dilerim Rabbimden, bu zalimler, hep idam olur.
Yaşamasın böylesi itler, toplum kirlenmesin,
Kimseye Leyla’nın acısını asla vermesin.
Leyla’lar, Eylül’ler ve belki de binlercesi var,
İdam gelsin ki, ağlamasın; analar masumlar.
Son günlerde pek çok arttı sapıkların sayısı,
Çok masumdur, bizim köyün köpekleri, ayısı.
Eylül’den sonra Leyla da yaktı bizi yürekten,
Bakamıyorum habere, acı haber görmekten.
Tabii, her insan masum, her can kutsaldır mutlak,
“Zalimi, caniyi öldürün” diyor cenabı hak.
“Kısasta hayat var”, Kur’an, neden bundan bahseder?
Temiz toplumun yolu, temiz insanlardan geçer.

Kazım Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 03 Temmuz 2018