Leyla Şiiri - Gökhan Yavuzel

Hadi yolcu, hazırlan artık!
Yol bizi bekler.
‘Gitme’ söylentilerine;
Kulak vermiyor, dimdik yürüyorum.
Ardına bile bakmayacaksın, giderken.
Geride bıraktıklarını;
Sadece kalbine gömeceksin,
Beyninden bile çıkaracaksın.
Bütün şehrin, yalın ayak olduğu,
Her yerin loş ve taş duvara büründüğü
Garip sessizliğin can attığı
Senli olmayan;
Gecenin ışıksız karanlığına bağlı,
Huzur kokulu, bir kasabaya
Atfediyorum kendimi.
Ebedi pişmanlıklar içinde
Esirli düşüncelere kapılacaksınız; gittiğim şehirden.
Arar olacak gözleriniz;
Sefil yaşayan, bahtiyar gideni.
Ve sen ki; ey yar!
Yalvarma artık,
Kalırsam hayatta,
Rastlarız belki, dar sokakların birinde;
Sen birine yar olmuş,
Bense, halen yalnız bir mecnun.
İçin bir nahoş olacak o an!
Ve o anki bakışım, bir ömür daha;
Leyla olmaya sürükleyecek seni.