Leyla Şiiri - Suat Büyükgökçek

Nerede susulması gerektiğini öğrenemedim Leyla.
Kekeme savurganlığı benimkisi.
Çakıl taşları birikir bir anda dilimin heybesine.
Kelimeler nasıl çöker boğazıma bir bilsen.
Ama konuş susma diyor içimdeki vehim.
İstila edilmiş ruhların sancısıdır çektiğim.
Ayakta kalmak kudreti verilmiş bir kere Leyla.
Banane diyemiyor insan yeryüzündeki acıya.
Kaç kişilik vicdan taşır ki bir insan?
Utanmaktan utanan bunca insan arasında.
Bazen akılları pazara çıkarsınlar istiyorum.
Kafamda taşıdığım bu kamburdan kurtulayım.
Güneşin karanlığı mı olur demeyin.
Düşünmek düşüncesini size bırakayım.
Cehalet mutlulukmuş çok geç anladım .
Saklandığım o yorganın altından çıkarttığımda başımı,
Bildim, daha kötüsüymüş yaşamak.
Büyümek ahmaklıkmış,yüce bir his, işkence.
Oysa sobelenmemek için gizlendiğim o kuytudaymış mutluluk.
Vefa, kapının önüne bıraktığım bir kap sudaymış.
Umut, bayram şekeri dağıtan avuçlarda,
Cesaret, uçurtmamın kuyruğunda,
Heves, yeni alınan ayak kâplarımdaymış.
Ben hep çocukluğumdaymışım Leyla.
Çocukluğum hep bende.
Şeker dağıtan avuçları bulduğumda,
Uçurtmamın kuyruğu da varsa,
Sana yine yazacağım.
Şimdilik müsaade…