- Leyla.
- Efendim.
- Def olup gitsene şu başımdan.
- Neden?
- Sen bendeyken küfür edemiyorum.
ve küfür edeceklerim çoğalıyor git gide.
Sen bende olunca küfür dahi utanıyor varlığın dan..
Ağzım da ataşlar..
Susmalar sustukça..
Daha fazla uzatmadan diyorum..
Kendimi yakıyorum yokluğunla..
Ne yaptıysan artık bana..
Bak lütfen diyorum lütfen git şu başım dan.
Düşündük ce daha beter batıyorum sana ..
Batık bir yürek olmak tan korktuğum dan değilde..
İnsanların şeytanlaşmış halini alanlarla..
Beni uğraştırma..
Leyla..
Gözümden düşmemek için çırpınan sızı olma..
Unuttun mu sen demiştin..
Kavuşmak yok islamlık da..
Ben ne yaptıysam unutamıyorum anla..
Kayıt Tarihi : 22.6.2013 03:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Beşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/06/22/leyla-228.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!