Geceler ismini sordu
Haykırdım o karanlığa
İçim dışım bir hoş oldu
Ne güzeldi adın Leyla
Ufukta hep ulu dağlar
Mor sümbüllü imiş bağlar
Yarim benim neden ağlar
Gülsün yüzün hep Leyla
Sensin bana can yoldaşım
Hem sevdiğim hem sırdaşım
Kalbimdesin ey sultanım
Ruhum sana geldi Leyla
Pınar dedim Irmak oldu
Ağaç çiçek hep can buldu
Sensiz ömrüm çok yoruldu
Bitsin azap dön gel Leyla
Işık olsan karanlığa
Melek olsan sonsuzluğa
Şu kalbimde yalnızlığa
Bir son ver,gel ey Leyla...
7.Mayıs.09.İzmir
Ali Efeoğlu
Kayıt Tarihi : 18.6.2009 12:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!