Leyla Şiiri - Arif Taner

Ah ulan yalan dünya, sevdiğimi vermedin bana. Ben delice sevdim onu, alışamıyorum yokluğuna. Gülüşünle hayat bulduğum, ceylan bakışıyla gözlerinde yok olduğum, yanındayken huzur bulduğum, hayatım ol, ömrüm ol, nefesim ol desem gelirmisin? Söyle sevdiğim söyle benim sevdiğim kadar sende beni sevebilirmisin?
Sen leylasın ben ise aşık bir mecnun, bilmem sonu olmayan bir yol, dipsiz bir kuyumudur bu, Kaçmak istedim senden ve kendimden olmadı, gönlüme sözüm geçmez yüreğim derbeder oldu, neler yaşadım bir bilsen hayat kuru bir yaprak gibi hep savurdu, seninle yaşadım yaşadığımı seninle bildim şimdi öğrendim seninle aşkı. biliyorum gideceksin, sana gitme kal diyemeyeceğim. İçimden sessizce avazım çıktığınca haykıracağım gitme leylam diyeceğim, kimselere duyuramayacağım sesimi, ve sen gideceksin.
İçinden çıkamıyorum işte bu ahvalimizin, Evlilerde severmiş seni tanıyınca öğrendim, gideceğini kalbime bir türlü ben anlatamadım, sevdiğim sana gitme kal diyemiyorum.
Biliyorum belki tatlı bitmeyecek sevdamız, belkide acı çekecek bu sonsuz aşkımız, herşeye rağmen yinede hayallerimdeki kalbimdeki seni her zaman seveceğim. Sen giderken ben Haşçakal leylam diyeceğim, ve ben yine sensiz hoşçakalamayacağım...