Leyla Şiiri - Mahir Sürmelibey

Gün aştı tepeleri,
Bugün de mukadder yaşamak.
Selam getirmez gurbet kuşları
İkiye bölünür ortasından
Elimi attığım her dal.
Bazan gerçeksin Leyla;
Bazan masal.

Zemzemi koynunda çöller
Oyalı mendil gibi saklar..
İlk bereketi olsa
Dudaklarında sabahın,
Yalnız neye yarar?
Ey çatma kaşlı!
Ey topuğu ak!
Doludizgin geçse içimden
Sevdanın atlıları
Ey yeşermez toprak!
Yıllar yılı kucak açtım,
Diken verdin gül yerine.
Cümleden aziz bildim seni
Vurgunum, Kabe yeşili,
Kar kuyusu gözlerine.

Sen ki, pınarlar kadar gür
Dudağımı ıslatan su.
Sen ki,öğle vakti gözlerimde
Gündüz uykusu.

Çirkin görünsün varsın
Yarasaya güneş.
Kıskansın Ülker yıldızını
Karanlıkta boğulan ay,
Mihnetine can kurban..
Bir yanardağım Leyla,
Başımdan çıkar duman.
Kanım deli akar.
Kırk katar yüklenmiş
Yüreğimde sevda var.
En bakir duygular benim;
Ölüme soyunan pervane,
Kulağı halkalı kölenim.

Ömür kısa hasret uzun..
Bu mevsim bende kışla.
Seni sevdim diye Leyla,
Tüm sevgilere pehriz tuttum.
İşte Zülfikar, işte boynum;
Ya kes, ya bağışla.