Leyla... Şiiri - Yaşar Dilsiz

Başımda
koca bir kara bulut
bugünlerde…
Geçmişim,
geçmişimin artıkları,
yeni bir yaşam arzusu
ve buna asla müsaade etmeyecek
bir hayat…

İçim panayır yeri adeta…
Yüreğim acıyor bugünlerde…
Sebebi belirsiz değil elbette…
Ama nasıl söylenir ki?
İhanet deresi üzerine
bin bir güçlükle kurduğum
af köprüsünün tam orta yerinde
yapayalnızım yine…

Yanımda olduğunu sandığım
başkasının hayali ile kıvranırken
yanı başımda,
gözlerimin içine bakarken
o bakışlar
sen beni hak etmiyorsun diye haykırırken yüzüme,
sevişirken
hücrelerine kadar isyandaysa o insan…
Ne yapılır Allah aşkına…

Başımda
koskoca bir karabulut…
Gömdüğüm sevdalar,
unuttuğum kadınlar
bir bir diriliyor hafızamda…
Yalnızlığımı kaşımak,
suratıma vurmak istercesine…
Bugün darmadağınım Leyla…
Bugün iyi değilim bilesin…
Hatta günlerdir…

Geçmişim,
geçmişimin artıkları
ve yeni bir yaşam arzusu…
Ne mümkün!

Hani Leyla,
sana bahsettiğim insandayım şimdi…
Onun yaralarını sarmak adına
koynuna sığındığım
o yüce dağın eteklerini aşamayacak kadar
güçsüzüm Leyla!
Yalnızım her şeyden öte…
Leyla, canım yanıyor…

Leyla…
Duymayacaksın biliyorum…
Ama ben sana anlatıyorum işte…
Duymayacağını bile bile
sana…

Leyla,
dünya görünmez oldu gözüme…
Geçmişime gömülü
tüm ölülerim
diriliyor…
Hatalar,
terk ettiğim kadınlar,
sevdiğim ve aldattığım insanlar…
Hepsi yüzüme haykırıyor
yalnızlığımı…
Düşünsene Leyla,
gece bile örtemiyor yalnızlığımı…

İçim acıyor Leyla…
Başımda
koca bir kara bulut…

Leyla…
Kimse anlamıyor beni artık…
Bari sen anla! ! !