Leyl ve Leyla Şiiri - Hüseyin Özsu

Ben bir Leyla'dır tutturmuşum giderim
Kimseler anlamaz bendeki bu Leyla aşkını
Sonra durmadan çarmıha gelirim Leyla'yı
Her adım başında yeniden
Uzak düşürmeden yüreğimin eşiğinden
Haksız da değilim
Zira anlamaz Leyla beni
Böyle görmüş belki de
O kahrolası geleneklerinden
Sonuçta çocuğuyum ben Leyla'nın
Ocağının eşiğinde büyütemediği
Hüzne sığınırım ben de
Ruhum düşman olmuş diline
Boşalan kadehler bir dem daha alır ömrümden
Ben Leyla'nın şalına sığınırım
Leyla dilinde çarmıha gelir beni
Bir kez olsun derim
Bir kez
Saklaldığı yüreğinden değil
Dilinin ucundan seslensin bana
Çağırsın tek yoksun bıraktığı iklimine beni
Ne savaşlar ne devrimler bağlamaz yüreğimi
Ben yaşamayı da ölümü de dilinin ucunda yaşadım
Hüseyin ÖZSU