Leyl-i Mecnûn Şiiri - Kemal Ersözlü

Leyl'i olanlara Fecr Tulu' eder,
Nehâr Tecelli eder,
Dâwâ’sı olan’ın Da’wet’i vardır,
Leylâ’sı olan Mecnûn değilseniz, söyleyin kimdir Meftûn?
Fettan Hayât,
Kaçırma Gecem’i, Gündüzüm’ü benim,
Kervancı çek git Sarayım’dan.. (Muhsin'e Dibâce)
Civitas'ın Çiçerosu'ndan Dostluk üzerine Nutq dinleyenler,
Şems'e Perwâne olmayı bilmezler.
Genç Geç kalır, Üstâd Ev'den gitmiştir....
Uweys'se eğer Dost, bilir ki
Sonsuzluk Kerwân'ı Bütün Yollar'ın Sonu’nda Refîq-i A'lâ’ya çıktığı
bir Sewâ-i Sırât'tadır..
Varsın Külli Sırât'ın Başı'nı bir Raht tutmuş olsun.
Dost'un Kokusu'nu alan'ın Gözler'i açılır.
Çıplak olan, Kör'dür.
Açılan Gözler Hırka'yı giyinir, Ayağa kalkar.
Tâc-ı Taht'tan Uryân,
Sofya'nın Direkleri'nde Urûc eder Enginler'e..
Direksiz Gökler'in Direkleri'ni gören bir Göz'ü vardır, Duyan Kulağı..
Rahmet Çeşmeleri'nde yıkanır,
Pîr-u Pâk Esbâbları'na tutunur, bir Yol tutar Çeşm-i Siyâh,
Doğu'ya Batı'ya...
İçindeki Buutlar'a, Sadrı'ndaki Rewâsiye'de,
Bahrı'ndaki A'lâm'da Neş'e bulur, İnşâ olur, Neşet eder Âfâq'a...
Otağı doğrulmuştur, Salât doğrultmuştur Omurgası'nı,
Özgürlük Evi'ni İstilâm eder 5 Waqt'e kadar.
Güneş Ufuq'ta batmaktadır, çalkalanır Dünyâ,
Gargara'sı vardır Mikâîl'in.
Hilâl yükselmektedir,
Leyl'in Nişâne'si Hilâl...
Leyl'le Nişanlı olanlar'ın Wisâl'e erdiği Gece,
Wuslât'ı bir başka Âlem,
Şem'in Murâd'ı yanmış, Şeb-i Arus Davullar'ı vurmuştur.
Naqur'a nuqretmiştir İsrâfîl.
Azrâîl Emekli'dir...
Hoş geldin Nâmus-u Ekber...
Yüce Dost'a Wuslât Waqti'dir...
(Mewlana'ya Dibâce)