Leyla,
Sana post modern bir destan yazacağım bu gece
Avuçlarında beni hatırlayacaksın
Her daim alnında gülüşüm çalkalanacak
Sallanacak sözlerim serin bir sazlıkta
Mecnunsuz bir hicran kılavuzun olacak.
Leyla, beş harfin çok derdin var.
Bilirim.
Sen ki asırlarca dillendirildin
Maşukların umutsuz tarlalarında
Kimse hasadını toplayamadı
Eriyip gittin gamlı kuşların hülyasında
Ey Leyla, Tekerrür etti sevdaların insanlığa
İnsan, ilk defa kavradı aşkın manasını
Dudağının bir yarığından cesaret bularak
Kaybolup gitti bir çift kirpiğin vahasında
Ey Leyla!
Yorulduk artık maziyi araya araya
Kapsama alanı dışında kaldık zihinlerin
Çöllere düşemeyecek kadar rahat
Çile çekemeyecek kadar sabırsızdık bu çağda.
Sen Leyla !
Anlarmıydın bu gündelik kahkalardan
Bu kadar curcuna seni de incitirmiydi
Sen de hiç bu kadar saatine baktın mı?
Kalpleri dar ağacına dizmek
Var mıydı senin zamanında da...
Kayıt Tarihi : 17.8.2019 17:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!