Leyla, 
                                                                                                                                                                              Sana post modern bir destan yazacağım bu gece
                                                                                                     Avuçlarında beni hatırlayacaksın
                                                                                                                             Her daim alnında gülüşüm çalkalanacak
                                                                                                                                   Sallanacak sözlerim serin bir sazlıkta 
                                                                                                            Mecnunsuz bir hicran kılavuzun olacak.
Leyla, beş harfin çok derdin var.
Bilirim.
                                                                                                                     Sen ki asırlarca dillendirildin
                                                                                                                                          Maşukların umutsuz tarlalarında
                                                                                                                     Kimse hasadını toplayamadı
                                                                                                                                                    Eriyip gittin gamlı kuşların hülyasında
Ey Leyla, Tekerrür etti sevdaların insanlığa
                                                                                                                                  İnsan, ilk defa kavradı aşkın manasını
                                                                                                     Dudağının bir yarığından cesaret bularak
                                                                                                     Kaybolup gitti bir çift kirpiğin vahasında
     
Ey Leyla!
                                                                                                                                                               Yorulduk artık maziyi araya araya
                                                                                                                                Kapsama alanı dışında kaldık zihinlerin
                                                                                                                      Çöllere düşemeyecek kadar rahat
                                                                                                                         Çile çekemeyecek kadar sabırsızdık bu çağda.
                                                                                                      
Sen Leyla !  
                                                                                                                                                        Anlarmıydın bu gündelik kahkalardan
                                                                                                                        Bu kadar curcuna seni de incitirmiydi   
                                                                                                                          Sen de   hiç bu kadar saatine baktın mı?
                                                                                                                                     Kalpleri dar ağacına dizmek    
                                                                                                                          Var mıydı senin zamanında da...                                               
Kayıt Tarihi : 17.8.2019 17:17:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!