Leyâl Şiiri - Ataullah Kalaycı

Gece gece içinde,
Çıkmaz sokaklardayım.
Kaybettim ben şems’imi,
Bir garip bahardayım.

Yıllar yılı gezdim de,
Bir tebessüm aradım.
Şimdi ben bu diyarda,
Yorgun bir hazandayım...

Hüzne bulandı gönlüm,
Leyâl içinde kaldım.
Kaldırınca yüzümü,
Nücûma varamadım.

Gül koymuştum adını,
Oysa koklayamadım.
Ne zaman hatırlasam
Utandım, ağlamadım.

Yüreğim yorgun argın,
Sabahı beklemede.
Oysa bir ses diyor ki;
Bu bekleyiş beyhûde.

Arzuladım gülistan,
Baktım ki hep târumar.
Pencereye koştum ki;
Leyâl içinde leyâl…