Levzai Hanım Şiirleri - Şair Levzai Hanım

koyu karanlıkları böler sesin
nefesin...
aslı yok yalnızlığın
sessizliğin...
zaman dediğin en hızlı nehir
koskoca dağları devirir denize

Hani susar ya ansızın insan,
Gömülür sessizliğinde sessizliğine,
Duyar ta derinde aslında hiç varolmamışlığın acısını
Susar..
Sustuğu yerlerden tomurcuk verir içinde kalanlar
Kimsesiz olduğunu hatırlar her bir kimse varken kendinden başka

Dinlediğim şarkılar sen gibi biraz;
Nakaratlarına sen bulaşmış.
Ama hiçbir şarkı sen olamaz,
hiçbir nakarat senin gibi bağlayamaz insanı kendine..

bilinmedik yerleri keşfetmek gibi seni anlamak
adım adım öğrenmek, sözlerinin izdüşümlerini
senin gibi anlamak...
senin gibi görmek...
senin gibi düşünebilmek...
yürüdüğün yolları ezberlemek...

sensiz bir hayat geçmez demiyorum, geçer.
sensiz nefes alamam da demiyorum, alabilirim.
sensiz geçen bir hayat yarım yaşanmış olur diyorum,
sensiz alınan her nefes acı verir diyorum sadece...

hadi susarak konuş benimle!
yüz çevirme benden!
gül bana!
sev beni!
en çok, senle mutluyum
en çok, gülmeyi seviyorum

sevgisizlik öldürüyo ruhları
azaba uğruyo gülüşler
insan susuyo
ruh ağlamaklı
bi alınganlık tutturmuş göğsüne
kırgınlıklarını azarlıyo

ben sevgisizliğin içine doğmuş bir kadınım.
güvensizliğin...
bana kadınların güçlü olması gerektiği öğretildi.
bir kadının hiçbir konuda hiç kimseye mecbur kalmaması,
klasik bir tabirle kendi ayakları üzerinde durabilmesi öğretildi.
ben bir kadınım, her yönümle hem erkek hem kadınım.

şimdi sen diyorsun ki bana git kendini denizin en derin olduğu yerden suya bırak.

aynı anda böbrek üstü bezlerinden adrenalin salgılansın ve bir korku kaplasın vücudunu;

ölüm!!

Issızım kalabalıklar içinde, ya çek çıkar beni bu hengâmede yada bırak yok olayım hiç'likte.
Üşüyorum
üşüyor ellerim,
Nerde ellerimi ısıracağım ellerin?
Yada ısıtır mıydı
Gözlerin, nefesin, sesin ve varlığın...