Ne çıkar
Ne çıkar beni sevsen
Kahrolası kadın
Ama suç bende
Ama suç bende kendimi sana
Çözemeyeceğim
Ve artık seviyorum
Sevmekten utanarak
Olur mu be dostum
Yakışır mı sana
Sen ki sevmeyenlerin en sevgisizi
Sen ki sevgisizlerin mükemmeli olan
Belki olmuştur pekçokları
Hayatında belki ama
Hatırlıyor musun
Hiç ağladın mı onlar için bir dakika
Mutlu olma gülme bir daha
Duyma görme insanları
Ben sizi sevemem
Ben kendimi de sevemem
Ben ancak siz olmayanı
Ve kendim olmayanı sevebilirim
Bunu bana verebilir misiniz
Benimle bütünleşebilir misiniz
Kelimelerle oynamaktır
Benim işim
Çocuk olmak için
Kendimi anlatmak için
Anlaşılamaz bir şekilde
İşte yine oynuyorum onlarla
Yarını düşünmek istemiyorum
Ama bu sefer geçmişi hatırlıyorum
Yapamadığım tek şey ise
İçinde bulunduğum anı yaşamak
Galiba ben aslında ben değilim
Yer İstiklal Caddesi
Sokakta yürüyen yalnız bir adam
Kimse onun farkında değil
Ama belki o bizi biliyordur
Belki bizi düşünüyordur
Çünkü o bir aydın
Çiçekten bir çocuk
Çocuktan bir çiçek
Çiçek gibi bir çocuk
Çocuk gibi bir adam
Ama çiçekler bir gün gelir solarlar
Ya sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!