Yağmurlarla Gel
Sen beni yağmurlarla davet et,
Sen bana böyle yağmurlarla geleyim,
Ellerin üşümüş,saçların ayakların ıslak.
Hep böyle yağmurlarla davet et gelde bana
Misafirim aslında
Dünya denen şu katmanda
Biz cennetten kovulan çocuklardık
Kim kopardı kırdı mutluluğumuzu
Yetim öksüz kaldı düşlerimiz...
İSTANBUL’du SEVDANIN ADI….
Güneşli güzel bir aralık sabahı günlerden cumartesi,
İstasyonda her zamanki doğal kalabalık,
Adını Ölüm Bilsin
Unutursam ben gözlerinin rengini
Unutursam ben kokunu
Unutursam teninnin sıcaklığını
Unutursam ellerini yüzünü
Unutursam ben sevgini seni
Sevdim seni
Ben seni nasıl sevdim
Ellerini tutuşunla sevdim seni ben.
İmalı imalı bakışını,kafa sallayışınla
Bazen çatık kaşlarını kaldırıp bana bakmanla sevdim
Olduğun gibi olmanı, sade duru temiz,
Özlüyorum
Özlüyorum,seni hemde çok,
Bilirsin yanındayken dahi özlem duyardım özlerdim seni.
Farkındamısın bilmem ama ben,
Hep en çok ellerini özlerdim,
Onları tutmak okşamak…
SANA BAĞIMLI
sana bağımlı olmak,
alkol uyuşturucu bağımlısı gibi.
göremeyince seni,
sesini duyamayınca,
kokunu sıcaklığını hissetmeyince,
O Bakışın
Her şey o resimdeki bakışınla başlamıştı,
Kim bu güzel buda da kim? dercesine,
Öylesine merakla bakmıştımki sana.
Sanki gözlerin gözlerime ilişmişti resimde birden,
Her şey oan o resimle başlamıştı işte.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!