Levent Kapısız Şiirleri - Şair Levent Ka ...

Bir yaştın yalnız gözlerimden süzülen
Sana dair ne varsa akıp da gittin
Bir alev oldun bir volkan oldun
İçimi yakıp yakıp da gittin

Bir şey vardı sana dair

Gece ışığa muhtaç oluşundandır öfkeli
Ay hırsızlığında ışık çalmak
Görememek ve sana dokunamamak
Ulaşılmazlığın yıldızlar kadar yakın
Hangi teleskopla baksam sana ulaşmak
Bakışlarının ortasında hilale döner

Sensizliği yastıklara sor
En iyi onlar bilir derdimi
Tutamayıp ağladığımda kendimi
Ben gözyaşımı onlara ortak ettim
Sensiz hem öksüz kaldım hem yetim
Eğer sensizlikse bu aşkta diyetim

Dünya dönüyor
Biryerlerde bir bebek doğuyor
Biryerlerde birileri ölüyor
Yinede dünya dönüyor

Dünya dönüyor

Nerdesin ben gidiyorum sen nerdesin
Nerde o içimi titreten sesin
Hani o baharı hatırlatan ılık nefesin
Pamuk pamuk ellerin nerde
Ben gidiyorum sen nerdesin
Yoksun yine ben gidiyorum

Vakitsiz ve nakitsiz ömrümde
Hiç derdim yokmuşçasına düştün
Belki biraz üşümüştün,titrektin
Geldiğin iklimi dışlarcasına
Doğuştan seni yumuşçasına
Güzellik uykunu uyumuşcasına

Birgün gözyaşların
Yağmur damlalarıyla karıştığında
Düşüncelere dalıp
Uyumamak için geceyle yarıştığında
Gün ağarırken güneşle tanıştığında
Beni hatırla

Seninle bir rüyaya dalmaktır
Yaslamaktır başımı dizlerine
Saçlarını okşamaktır
Avunmaktır hayalinle
Sarmaktır seni doyasıya
Sabah yeni bir sensizliğe uyanmaktır

Buğulu camlara adını yazmak
Hayatımın cam kırıklaı üzerinde
Çıplak ayakla yürümekti
Sana olan aşkımın diyeti
Kartviziti olmayan hayatatımda
Dizelerin rakasına sinmekti

Şehrin ışıklarına hapsettim
Gece karanlıklarını
Zindanları yüreğime
Uçurumların kenarındaki sevdamı
Mahşere devrettim
Benim olmasanda varlığına