Levent'e Bomba Attı Amcalar

bugün Levent ağladı toprağına
topraktan varolan insanlarına
bugün bomba vardı çığıran
bugün acı vardı sesi çıkmayan.
bugün sevdalar boynunu büktü
dün hakan-ı olan bugün sahipsiz kaldı
sevilen yaradanına sığındı
kuş,kanadı yoktu gökyüzünde çırpınan
gülen gözler yoktu ışıklarda bana bakan,
kudelalar vardı boylu boyunca yolu kaplayan
renksiz, kırmızıya çaldırılan kurdelalar...
birde;
anam yoktu 'nerdesin' diyen
anam yoktu 'hasretim' sözcükleriyle yüreğime süzülen...

sığınılan yine Hak'tı, tek Yaradan
ayrılınan sevdaydı, oysa hiç kazanılmayan
bir çiçekti rüzgarda savrulup yere süzülen, kan kırmızısı
nasıl bir bitkiydi bilemediğim gül müydü, zambak mı

bir sese muhtaç bırakılan anıldı biran
hani ihtiyaç duyulan
gelmeyen gelemeyen...

bugün Levent semti ağladı barındırdığı insanlarına
kul hakkına, hak adına
Sibel; ağlamadı yine sustu
acıdı yüreği, parmakları buz kesmiş
bir umut dedi 'ey yar gel'
umutlar bitmez elbet
yek doğrudur ecel.

ecel in çaldığı kapıda sen niye dersin ki ona 'neden'
sevda sahibi çağırmışsa gitmek borçtur
toprak insan-ı nedir ki
sevda adına sade sözü hoştur
davet edildiğin nurlar diyarı iken dert etme
aşk-ın hanesi orası, aşk-lar diyarı

bugün yürek acıdı
gerçekti
görüldü, duyuldu
kul hakkı yenildi
konuşma hakkı doğdu
dün hakan-ı olan bugün onsuz da kaldı
sözler yine ertelendi, yine unutuldu...
korku yine anlık
sadakat korkuyla karışık
kelimeler kifayetsiz...