1960 İstanbul doğumlu. Emekli
Ah be sonbahar,
Bütün yollar sana mı çıkar?
Sarı hem ışığın rengi,
Hem de ölümün.
Sonbahar ve sarı,
Yavaş yavaş yaklaşıyorum,
Ya diyemiyorsam,
Bir kere de sen ara...
Ya hiç diyemiyorsam,
Benim sana ihtiyacım var...
İnsan, insanın dostudur,
Bazen çok şeyi, çoktan da ötesi...
Kitabımın en mutlu yerine,
Ayraç koysam
Ve sen hep orada kalsan.
Her açtığımda,
Her aradığımda,
Seni bulsam.
An gelir de hatırlarsın,
Hatırlarsın da özlersin,
Özlemekten de öte,
Boğazın düğümlenir,
Tek bir damla düşer de gözlerinden,
Kıyamazsın silmeye,
Bir ün,
Bir günaydın,
Yeterdi içimi aydınlatmaya,
Sessiz, sözsüz bekleyiş.
Sensiz ne gün aydın,
Ne de güneş arkadaş.
Ey yeniden doğduğum şehir,
Ey güzel ülke, ey İdilyurt.
Senden birini sevdim de geldim sana,
Aşık oldum, bir kez daha,
Sana ve ona.
Sen son yolculuğuna yakındın,
Gidiyordun.
İkimiz de çaresizlikten ağladık,
Sen her şeye rağmen,
O kadar güçlüydün ki
Kimseye demedin,
Ah ne zordur o gitmeler
Gittim sanırsın da hep yanındadır o özlemler
O dertler
Eski bir ceviz bavul misali
Hep yanındadır
Doğduğun
Doğduğun şehirden,
Kuşlar gelmiş İstanbul'a,
Sen de takılsaydın ya kanatlarına...
17.01.2018
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!