Levent Baba Şiiri - Gülbey Yılmaz

Heyy, Levent baba 34 yıl ha,
Kardaşlıktan öte kankardeşlik ya.
Ömrün son deminde bulduk,
Bulduk, buluştuk kucaklaştık ya.

Son bir defa buluşmasaydık,
Eski günleri anmadan solardık.
Düşkünlüğümüzü hatırlayıp ağlamadan,
Anıları yad etmeden, giderdik.

Hani, okuldan senin fakirhaneye giderdik,
Kardeş gibi kol kola caddeden geçerdik.
Bir başka, bir samimi duygularla,
Birbirimizi, hep kollar, hep gözetirdik.

Fakirhanede, Kara Zindan türküsü çalardı,
Sofra olmaz, çokça gazete seriliydi.
Yemekte, soğansız menemen isterdim ,
Levent baba işte, hiç beni kırmadı.

Sinemaya kaçışlarımız olurdu bazıları,
Okulu asardık, yakardık cıgaraları
Gazoz, gofret en sevdiğimiz olsada
Arada para bulunca yerdik tostları.

Her gün okul aralarında gezişimiz,
Saçlara jöle ile limon sıkışımız.
Hele şehrin sokaklarında volta atarken,
Kendimizi Efelerin Efesi sanışımız.

İşte, geçti şimdi yaş 50'yi aştık,
Saç baş hep beyazlaştık.
Levent baba, geçen güzel yılların,
Hatıraları asla, unutulmasın artık.