Farkındamısın bilmem
Değiştim sanki
Eskisi kadar ağlamıyorum,
Yürüyüşüm bile cakalı artık
Ayakkabılarıma bakmıyorum
Başım eğik görünmesin diye
AYIP DEĞİL
On iki yaşındaydım
Babam öldüğünde
Hiç elimi tutmamıştı gezerken
Hiç beni öpmemişti
Birinin yanında
Çocukken gölgemizle kovalamaca
oynardık...!
Işığın yansıttığı biçimde.
Bazen dev adam olurdum
Hoşuma giderdi çocuk aklımca sevinirdim!
Sanki hep dev kalır insan sanırdım,
MAYIN
Denize taş atmayı...
Ne kadar severdim bir bilseniz,
Kendimle yarışırdım,
Kaç tane sekecek diye merakla
bütün çocuklar
bozuk para biriktirir annem
ben koca adam oldum
hala biriktiyorum
ama bunlar para değil
eğer para olsaydı
Ağlamak kimseye belli etmeden
Yolda yalpa yapmadan elinde ki şişeyle!
Devrilmeden yanlızlıklara,yeni sevmelere asla
kucaklar açmadan ağlamak!
Dikkat edip...
Gözyaşlarından çamur yapmadan,
aklım hayallerimde takılı
başparmağım hep ağzımda
anamdan soğan ekmek bekliyorum
sırtım kan,ter içinde yürüyorum
buraların adı tarla,toprak bide deprem diyorlar
İki kere iki dört eder
Diyorlar ya
İnanma
Değiştirdim
Canın ne isterse koy
Eşittirin karşısına
Dur doğma dedim sana!
Dinlemedin ki hiç beni...
Doğdun yeniden güneş...!
Dur esme sakın dedim sana!
Dinlemedin ki hiç beni...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!