Levante İspanya Şiiri - Ünal Serhat Yorg ...

Levante tılsımlı ölü, gümüş şamdanların,
Rüzgârla uyuduğu çorak çöller dişisi.
Her gece yıldızlarla yıkanan kızların,
Baktığı yaralı ıtri hilal çizgisi.

Campo hatırsız düş, unuttuğun masal,
Her harfi yarıda kalmış kutsal yazıtlar.
Çiçek tozunda gezinen yorgun kamasal,
Kayıp bir dervişin sustuğu gerçekler.

La janda suçsuz sır, taş bir heykelin,
Avucunda sıkışmış kırık bir muska.
Gözyaşlarından doğan zehirli çiçeğin,
Sana dönük yüzüyle can bulduğu oda.

Radyo sevdalıları şaşasını yitirir,
Yıldızlar dökülür kadim aynalara.
Eller, ince duman gibi katık edilir.
Sabahın çıplak omuzlarına.
Köhne harfler gibi tek tük kevgirlenir.
Ve her sessizlikte, uzaklarda kalanlarına,
Seven çocuğun tereddütlü adımlarına kinlenir.

Birden soğuyan derilerde yıldız tozları,
Çatlayan toprak zeminden davut peygamber.
Kavruk ışık süzülür, taşır her gün günahı,
Karanlık koridorlarda alaşımlı çelik makber.

Hueva kimsesiz aşk, haritalardan silinmiş,
Kristal dağların ardında gizlenen bir yemin.
Ölü gezegende kendini yeniden bulmuş,
Ama bir tek ölüme teslim olmayan bir zihin.