Lethe. Şiiri - Abdüsselam Bügür

yeryüzü daralınca
yürek kıvrımlarına
saklanırdı
geçmişin hazineleri
bağışlayın
ne de olsa vakit azdı.

x

yol uzun
ve sonu belirsiz
kim düşünebilirdi
zamanın hızıyla
bir sevdayı
ve
vaktiyle
çok susadık
güneşi içmekten
tükene tükene
kururdu ağzımız
gayrı
duyulmaz
dinlenmezdi
kalbin vuruşları

x

gitmeliydik
bilsek de
bilmesek de
uzaklaşarak
diğer
yarı/mızdan öte
içimize
bir sel gibi
akarak dolmalıydı lethe.

x

kaybedecek
’vakit yok’
unutmak
için
dünü/hiç
yaşamamış gibi
geçit vermeyen
uçurum kıyılarına
çarparak dönmeli
ve zamanın
döngüsünden
ayrılmalı
beden
yürek ile
düş arasında

x

hiç olmassa
bir bilgeye
bir şaire sormalı
kim yağdırır böyle
gözyaşlarıyla
kan dolunca bulutları.

x

ve
bilinir
-yüreklilik
en iyi öldürendir:-
içimizde ki his
ve ey
ölümcül şefkat
sana gelmeliyiz
kim bilir
ne mutluluktur
senin için
erisin kızı
boynundan
boğazına değin
parlayan inciler gibi
hüzün
ve o denli hasretli
yüreklerden
ışıldayan anları dizmeliyiz.