en güzel cumlede buldum seni,
ilk hecem,sen oldun
yazarken kalemim,
son kelime sen oldun.
nokta koymayı unuttum sonuna,
seni bitirmeyi hiç istemiyordum
mısralar seni anlatsın diye
dizeleri özgur bıraktım.
harfler ahenkle yanyana gelirken,
senin ismin cıktı Lespina...
arkasından seni seviyorum,
ne güzelde yakıştı birbirine
dunyanın en guzel iki kelimesi.
seni ismin ve en güzel duygular
bıraktım orda kalemi,
seyre daldım kağıda
seni seviyorum Lespina....
hayat hiç bu kadar guzel olmamıştı,
ve ben hiç bu kadar mutlu olmamıştım...
Kayıt Tarihi : 26.4.2010 22:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ercan Tunç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/26/lespina-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!