Leş Yiğiciler Şiiri - Ömer Dalman

Sevimli görünmeye çalışma hiç boşuna
sırtlan ve çakal ailelerine;
boşuna ter dökersin çöl kuraklığında
elindekinden de olursun
bir de yolunu bitiremeden kalıverirsin
güneşin alnında biçare
ekmeksiz, susuz, aşsız...

Sen bir insansın
sırtlan ve çakallarsa leş yiğiciler...
faydalanmak üzere toplaşırlar etli hayvanlardan.
Ya hep birlikte üzerine çullanırlar uygun görüp
ya da bir arslanın delikanlı saldırısı sonucunda
yiğip, yarım bıraktığı ete misafir olurlar.
kendi gibileri topladıklarından kalabalıktırlar.
yüzlerinde suçluluk
ve tıpkı kendilerinin yaptığı gibi
her an arkadan gelecek tehdide karşı bir ürkeklik...
eğilip, et eşelemekten öne eğiktir boyunları
doğrulamazlar.

leş yiğicidir onlar
sevimli görünmeye çalışma hiç boşuna
doğuştan bellidir genleri
sakın umutlanma
yanlarına yanaşma, el uzatma
ortak etlerinden yemeğe kalkma.

kendi işine bak sen yaratılışına uygun şekilde
git kendin avlan.
bazen otlarla, böceklerle beslen ama
sakın bunlara kanma!
sen bir insansın
sırtlan ve çakallarsa leş yiğiciler...

(Ekim 2006)