LeŞ Şiiri - Burcu Güleç

yol bu mu....

kırıp dökersin kuruyan yapraklarını....

(bir ömür nedir ki
bittikten sonra çocukların gülüşleri?)

leş kargaları olanca çığlıklarıyla
dönüp dururlar başında
bir iner bir kalkar kanatları efkarının üstüne
dumanlı tepelerden isler getirirler ellerine

esas yolun bu değil
bu efkar bende yerleşik değil
bu sesler sana hiç yaraşık değil..

görülüyor da madem
susmalar,
fazla kalmalar neden nereye...