Lerzî Şiiri - Faruk Amaçlamak

Lerzî

Ah ! lerzi bir bitmedin.
Gelip de göremediğim vedalara, yarinlara umutlara tarifimsin.
Sozcuklerle dolu dusuncemsin lerzi.

Kelimelerimin kifayetsiz kaldığı dusuncelere sakladım seni.
Kalbimin her atışında isminin hecelendigini hissettim.
Yıldızların her kayışında hayallerimizin gerçekleşeceğine dair belirtilerini duyumsadım sensiz.

Ah! Lerzi bir gitmedin .
Sensizliğin kapısı durmadan çalıyor.
Duvarlalardan kış sıcaklığının terleri akıp dururyor.
Sobanının üstünde kaynayan çaydanlık, dışardan huzur verici yağmur sesi yankılanıyor sağır kulaklarıma.
Git Lerzi. Git de yalnızlığın belirtileri gelsin gözlerimin önüne.

Ah ! Lerzi sen gittikten sonra.
Kapı kapı gezinen grip şimdi bana bulaşmış durumda.
Titreyen mumlar üzerinden gölgeler oluşturuyor gecenin kör karanlığında.
Senden sonra ben çok sessiz yaşıyordum. Çünkü evimin kapısında ne bir tabela ne de gelip gidenim vardı.
Ve sen gittikten sonra bedenimi saran buz tabakalarına ateşi versende erimez buzlar söner ateş.

Ve sen gittikten sonra başım belalarda kurtulamaz oldu.
Düşünce direncimi yitirdim. Hayallerimden mahrum bırakıldım.
Ama yine de bir tek seni, bir tek seni sevdim.
Ne çare lerzi ! gelmek bilmezdin.
Çekildim kendi kabuğuma sensiz.

Üzülme lerzi bahara az kaldı.
Yeşermeyeceğim diye korkma.
Yeşereceksin.
Filizlenmeyeceğim diye kaygılanma.
Filizleneceksin.
Ve tohumlanmayacağım diye yakınma.
Sonbahar gelecek, yapraklar dökülecek tek tek işte o zaman sen de tohumlarını bırakacaksın toprağın derinliklerine.

Ve senden sonra birçok bahar geçti.
Birçok tohum ekildi kimsesiz topraklara
Hadi ! lerzi gel de birlikte uyanalım kış uykusundan bu günü kutsal sayalım.
Gel de geleceğe dair bir öykü yazalım.
Geçmişi geçmişte bırakıp geleceğe dair yeni bir geçmiş tasarlayalım seninle beraber.
Gel ! Lerzi, gel de yarınlar bizim olsun

Faruk Amaçlamak