Lerzan. Şiiri - Kadri Atmaca

elden bir şey gelirmiş edasıyla karışır dururum bir halt gibi hayata
ufka açılan pencerem kapalı olsa bile...

uyutuşta geçip de sinsice giderken zaman
nemrut suratlı
karanlık gecelerin art niyetli kara peçesi
senlik adına
cendere gibi sıkıp da durur yüreğimi
öyle ki sanki bir ölü toprağı
felaket zinciri bir tutku sabahı
koptun
yutamadım gitti fitne dolmalarını
pranga’m
on dört yılın kahır dolu tecrübesi

içimde bin bir Lerzan
kopuşta çıktı fıtratın
ve aslına mahkum davranışının burgusu
söküşte gittin içimin içine olan tutkusunu
illaki miras kaldı bana ilişkinin kuşkusu
bir nisan yağmuru gibi

Lerzan’ın soldurdu yüzümü
denenmeyen duyguların mı kaldı ki
yüreğim bir çöl parçası ruhuma çöken ağırlığın bıkkınlık
haltların görünüyor aralanan perden den
dağınıklığında savrulan duygularını iblisi bir esinti mi getirdi ki
ona meyilli sedayı
kaybetmeyi göze almak sana hiç batmadı mı ki
bu ters olgu çömelmiş yüreğine

dudaklarında geçmiş anlar anlamadın ki neye açtılar
illa
o anda gelen kurgu çürütüyordu kuş çırpıntılı yüreğimi
ancak ki bu sebepten
ruhsuz bir biçim düşer diye ortamdan sıkılıyordum
ve sen içimde ki lerzan sen
hissede bilseydin yüreğimi illa ki yakalardınız benliğimi
şimdi sevinin son damlaları adına
senden kopan bu yüreğe sakın ilişme boşu boşuna

seni en iyi sen bilirsin muhakkak
uyudukça nelerimizi çalmadı ki kaçışta zaman
olgu kendi özüne hıyanet eden bir Çıfıt ruhun resmiydi
ve ılıman dudaklarıma uzanıp toplanmalıydı yüreğin
senden arta kalan nifak daha hala içimde çırpınıyor
çıkara endeksli bir usun karışık dürtüsü müdür ki aşk
hiç olmaz yerde açık verişte durdunuz
hep boşa çekişte kaldı kalbimiz ki artık yorgunuz

lerza
son deminde namerde teslim oluşta bitti sevgin
kendi ipini kendi çeken idamlık bir mahkum gibi
her an öze ters haramda kaldı gözlerin
her hareketinde de tam kalpten vurulan bir ahu gibi çırpındım
oysa ki külhan yetimi idi hep şu garip gönlüm
aramızda kuruyan bir yüreğin katılığı
nankörce noktalanan kaçışın bu son sendromu idi
sevgimizi hayatta ki sorumsuzluğun sonlandırdı

duyguların uçtuğu o kara günün sırrını derdest ettim
sen çok iyi bilirsin ki
hayat kendi oyununu oynar ne yapsan etsen de
Hakkın da en sonunda bir bildiği var elbet ki
yaptıklarınla hep eştir ömrün
seni hak adaletin terazisine teslim ediyorum
boynunda ki yaftayla senin gibilerle
asılıp da çek bakalım hata dolu kayığının küreklerini…

(05.05.2017) AZAP…