Lenkam Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bu döküntü, bu sefalet, ah bu viranelik
Alçak bir lağım çukuruna düşmüş olmalı ki
Lenkam, ah Lenkam!
Boşlukta kudretsiz bir ışıktı gördüğüm
Şu üstün, sefilliğe and içmiş gibi yırtık
Üstübeç gibi tenine oturmasıydı ilginç
Külrengi havasında bir maralsın sorma!
Oyluğuna kadar inmiş şehvet, üstün açık
Ancak böyle bir ten sefaleti mahvediyordu.
Aşk ölsün! Sıra nefiste, sevişmelerin zamanı
Bekle Lenkam! Sokulacağım hele gün ölsün
Çekilsin şu berbat çalan sarhoşun müziği camdan
Aşk ölsün Lenkam! Aşk ölsün, sen uyu!
Şu ocak demiriyle, kırıp ta geliyorum kafasını sarhoşun
Atılacağım rast gele, gelişi güzel üstüne
Yıkacağız bu sefil odanın şu rezil tahtını.
Sadem, gururum, onurum, uyu sen daha uyu!
Vakit var, susturmanın ezeli, geceden sabahlara
Tavrını alırız yine her gün gibi sevişerek
Aşk öldü Lenkam, aşk öldü! Yaşa sen!
Canınla var et beni
Beni sende kul et, bırakma bu kahırlara.