Yaşadım belki bir ağaç gibi,
Ama dallarım hep şendi,
Tek değildim üstelik.
Nisan yağmurları yağardı.
Doğa ana bana iyi bakardı.
Ama birgün eli baltalı insanlar geldi.
Düşler denizi bu
Anlık,
Boğuluncaya dek yüzdüğüm.
Alabildiğince özgürlüğüm.
Düşlerim;
Doğruya dair,
Minicikti yüreği,
Ama sığdırdı sınırsız sevgileril
Minicikti elleri,
Fakat sımsıkı tutuverdi elimi.
Minicikti ayakları
Kocaman bir hayata ayak bastı.
Baharla güz arası,
Yalnızlığın tam ortası.
Ruhumun derinlik noktası
İsyanımın gözyaşları.
Kederim bitermiş gibi yapıpta,
Bir melek olmalıydı dünyayı saran.
Bir melek,
Meğer ne zor işmiş…
O kadar acı var ki, olmadı.
İnsan, bir melek olamadı.
Kanat açamadı, saramadı yaraları…
Uzat elini ey hayat,
Tut yüreğimden bir kerecik.
Hemde öyle sıkı tutki unuttur her şeyi.
İlk aşk gibi tazecik ve güzel olsun.
Uzat elini ey hayat.
Kadınım....
Elimin hamuru var bilirim
Ama yine de herşeyi yapabilirim.
Köyde tarla sürer,
Sofrada öküzden sonra gelirim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!