Bir kadın, yürüyordu park yolunda
Eşliğinde bir çocuk,
-elma şekeri ağzında.
Bir adam, çıkıp gelen çalılardan,
-ne yaptı, bilen var mı; sarstı birden
Göz, gözü görmedi zaten; güne düştü kir,
-ortalık toz duman, devransa kör,
-bebe direnir içerden, ebesi fakir
-kimbilir; nelere gebe zaman!
Nasıl çıktıysa, kaçıp gitti sır adam;
Çalıdaki yarık, yok oldu kendiliğinden,
Sendeleyen kadın da kendine geldi,
Kösele çarığını giydi, topuğu kaçık
Çocuğu sürükledi elinden; çiroz oğlan
-babayı bıyığından bilir!
Park yolunda bir kadın, yürüyordu
Elma şekeri düşmüş çocuk,
-elini yalıyordu..
09.05.1997 - 2009
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 23.12.2007 04:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tümüyle şiirde anlatıldığı gibi; bir olayın canlı görüntülerle aktarılabilmesi mümkün müdür? Yaşadığınız bir olayın öyküsünü ve etkisini, sözlerle canlandırabilir ve aktarabilir misiniz? İşte, hayattan bir kesit; öylesine yalın ve dolu... İyi seyirler. Keşke tüm hak ihlâllerini alabilseydim içine dizelerin.. tüm saldırıların yok ettiği hayâllerin çıkınını, atsaydım sepetini şerrin, ırmağa boğsa idim şeytanı, değmeden çocuk yüreğine; -şu anaç niyetin.. selamla.. Saygılarımla...
Birden yitiklere karıştı bu adam,
Çalılardaki yarık, kapandı kendiliğinden,
Eser yoktu ondan hiçbir yerde,
Ne bir ayak izi, ne de çarık,
Sendeleyen o kadın da, kendine geldi artık,
Birşey olmamış gibi; soylu baktı,
Çocuğu sürükledi elinden.
Kaleminize sağlık.
Tebrikler
Bir kadın, yürüyordu park yolunda
Eşliğinde bir çocuk,
elma şekeri ağzında
Çalılardan çıkan bir adam,
Sarstı onları birden, ne yaptığı hiç bilinmedi,
Göz, gözü de görmedi zaten, ortalık toz duman,
Tek masum varlığına sıkı sarıldı,
Yani namusum dediği, elindeki çocuğa bu kadın.
Çıktığı gibi, gitti; uzun boylu belki
Birden yitiklere karıştı bu adam,
Çalılardaki yarık, kapandı kendiliğinden,
Eser yoktu ondan hiçbir yerde,
Ne bir ayak izi, ne de çarık,
Sendeleyen o kadın da, kendine geldi artık,
Birşey olmamış gibi; soylu baktı,
Çocuğu sürükledi elinden.
Anlamadı bunu hiç kimse,
Yol tenhâ kaldı yine, cin futbolu
Böyle birşey asla olmadı,
Ne çocuk bildi bunu, ne mahalle,
Dil kitlendi, sükût dizboyu
Mühür vuruldu sanki yüreğe,
Kadın, yine aynı kadındı;
Nasıl direndi bu acıya?
Park yolunda bir kadın, yürüyordu
Elma şekeri düşmüş çocuk, elini yalıyordu..
09.05.1997 - 2009
Orhan Tiryakioğlu
orhan bey üstadım ;
bu anlamlı ve güzel çalışmanızı beğenerek okudum..
kutlarım saygın kaleminizi....Akçaydan selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz.
Ne olursa olsun hayat devam ediyor..
Kutluyorum tam puanımla..
Selamlar..
TÜM YORUMLAR (13)