Leke Şiiri - Orhan Altın

Yaşamak eve döndürdü beni
Hatırımda var üç öğün altı kardeş
Beş vakitte doksan dokuz kere insan dedim
Aslında sadece
Bu evleri, şu binaları, o sokakları yazacaktım
Önce annemin saçlarından, babamın ellerinden, kardeşlerimin etinden başladım
Bir bir harç topladım
Tuğla ördüm yamaçlarıma
Kalabalığa karıştım kalabalık bana

Günleri tespih tespih
Seni tane tane
Anlattığım bir gece uyandım sevgilim
Papatyalara beyaz davrandım
Sana kırmızı dedim
Yüzümün yüzü olmayan yerlerinden
En az siyah en çok beyaz kadar lekelendim dünyada

Lekelidir sevgilim
İnsan;
Biri diğerine kör
Diğeri birine sağır
Biri birine bile değilken
Kim kime sevgilim
Kim kime dedim
Artık uyuyor sevgilim
Sanki her şey bir uyku
Her şey bir recm
Herkesin bir cinnet masalı
Her yer doğu
Dağları bir bir ovaları tane tane yaylaları yeşil ve sarı yapmışlar

Ben ne zaman dünya desem
Bir iz bırakıyorum kendime
Büyüdükçe bir leke
Büyüdükçe bir yaraya benzeyen
Kapımı çaldı bir el
Üç kere
Üç defa
Üç kez
Sen sandım…