Leke Şiiri - Ahmet Turan Altunsu

Namus lekesi değil alnımda gördüğünüz
Vurulmuşum; vurulmuş düşmüşüm güpegündüz!
Şakağımdaki kansa o benim gülüşümdür
Namert sürünmektense erkekçe ölüşümdür!
Şaşırmayın, korkmayın, ürkmeyin ey yiğitler
Bakın; etrafınızı sarıyor kızıl itler
Zaten faydası yoktur korkaklığın ecele
Yaşamak hakkın, lâkin istiklâlinle bile!
İhtirama zaman yok! Merasime ne hacet?
Size düşen daha çok vazifeler var, evet!
Evet, böyle sürerse bu eşkiya kanunu
Müebbet felâkettir memleketimin sonu!
Size selâm gönderdi kırk yiğidiyle Kürşat
Sizden haber bekliyor kırk milyon imdat imdat!..
Halâ tevekkülde mi kararlısınız yoksa?
Sükût neyi halleder yaram oyuk oyuksa?..
Tevekkül Allah'adır, zulmete dayanılmaz
Ya hayat yahut ölüm; bunun ortası olmaz!..
Namus lekesi değil alnımdaki bu leke
Asırlardır çıkamazken karşıma tek teke
Önümde dalkavukluk, meddahlık edenleri
Şimdi iyi tanıyın: ne imiş hünerleri...
Mütefekkirler ecel, realistler yalancı
Hayret, dünkü yabancı bugün bu handa hancı?!.
Dağdan bağa inenler yoluma kül döküyor
Benim ayak izlerim "taşralı" gözüküyor!
Farkına yeni vardım ben suçluymuşum meğer
Otağımda cellatlar: kaçmak; bu neye değer?..
Ne papyon gravatlı, ne rugan papuçluyum
Ben halishane Türk'üm: onun için suçluyum!
Suçluyum; hainleri gözünden tanırım ben
Bir intizar dinlerim bu toprağın kalbinden!
O ses der ki "Hey oğul! Yazıklar olsun sana!"
"Mezarımı kirleten şu mahlûka baksana?!."
Baktım düşmüş gafiller hainlerin peşine
Dedim "Bozkurt yurdunda çakalların işi ne?.."
Fırlamışım yayımdan: ok hedefini bulur
Son kale son akında ancak böyle kurtulur!
Namus lekesi değil, kurşun yarasıdır o
Asrın adaletine bir yüzkarasıdır o!
Bakarkörler mazlumla zalimi bir tutsunlar
Mümkün mü vicdanları böylece avutsunlar?
Tarafsızlık namına suret-i hak'tan çıkıp
Bir milleti mazisi, istikbaliyle yıkıp
Arz-ı endam etsinler mütebessim, mutantan
Sonra da sulhseveriz deyiversinler yalan!
Yalandır ne deseler beşeriyyet namına
Hânumanlar çiğnenir bu şer'iyyet namına
Adi cinayetlerle küllenir asıl yara
Can çıkar, göz yaşarır; alır yürür bu sara!
Sokaktan okullara, okuldan minareye
Bir kıvılcım sıçrarken bekçiler uyur; niye?
Kimdir bu uyanıklar, niçin uyur uyuyan?
Beş kıta birbirine dokunur zaman zaman!
Bayraklar indirilir, paçavralar sallanır
İşte bu kızıl itler bu sayede yallanır!
İnsan denmez bir avuç yal için sürünene
İnsan denmez sesimden ürküp dev görünene
İnsan denmez iltifat, iltizam edenlere
İnsan denmez yedilen, daha çok yedenlere
İnsan denmez gözyaşı döküp ter dökmeyene
İnsan denmez hedefi görüp diz çökmeyene!
Ben şüheda nesliyim, başkaya varmaz dilim
Belki mağdurum amma asla meyyus değilim!
Gökbayrak Albayrak'a bir gün çizerken ufuk
Bu mutlu kurtuluşa yürürken çoluk çocuk
Bu nefes bu bedeni bırakıp gitmişse de
Ruhum at koşturacak bu büyük hengâmede!..
Namus lekesi değil, artık bilinmeli bu
Gerçek yara bellidir; kökten silinmeli bu!
Bir isyân, cinnet gibi, bir günkü kâbus gibi
Karşımda tomsonlular: Yunan gibi, Rus gibi!
Ey gönüllü bayraktar, ey devşirme dölleri
İleri, biraz daha, biraz daha ileri!
İhanet oyununda peşrev yapanlar bu kez
Bilsinler: bu topraklar hainleri hiç sevmez!
Bir gün bu sabredenler nihayet bezecekler
Tutup başlarınızı taşlarla ezecekler!
Atalarımız bize böyle ferman buyurdu
Ey ecdad sevgisiyle coşan kahraman ordu:
BU HÂKİMLER VEREMEZ HÜKMÜNÜ BU CELSENİN
ÜLKÜDAŞIM: HAZIR OL!.. HÜKÜM SIRASI SENİN!..
______________________________Mustafa ÖZTÜRK