Gündüzler, öyle bir yırtılır ki
yamar dururduk geceleri
Düşleri çelimsiz ipleri kopuk
bir hüzün yongasıydı çocukluk
Delik deşikti hayatın cepleri
Bir avuç şairdik
bu kent düştü ömrümüze
Büyüdük...bir yangın büyümesi
Güllerle sevişmesini öğretmedile
..........
..........
Kayıt Tarihi : 16.10.2011 19:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Günbaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/16/leke-40.jpg)
Ayrıldık bak apansız, lanetlendi ortalık.
Yıllar önce okuduğum bir şiiriniz olması gerek. Çok hoşuma gitmişti bu sözler. onlarca yıl geçti unutamadım. saygılar hocam.
sen ümmet tarafımısın yoksa halk tarafı mı..?
bırak bu şeşi beş gezdirmeleri..
dün Osman dedi..hepimiz yüzde yüzüz..en az kaşınan en az uyuz mu?
TÜM YORUMLAR (33)