Leke..! Şiiri - Yorumlar

Ama elde değil İNSAN LEKELERİ KÜLLİYATI hep bir yerlerden uç verir,OKŞANDIKÇA PATLAYAN YALNIZLIKLAR gibi ya da zaten insan dediğimiz alabildiğine LEKELER DİVANI değil mi. sonra zaten canı sıkıldığı için hep hikayeler anlatmaz mı insan kendine ya da ille de birilerine ve birilerine hep insan diye diye...

Ama demekten, söylemekten ve sözden bıkmayız, bazen mırıl bazen mışıl, aşıkken avaz avaz ya da sevgili gittikten sonra sayıklar gibi, KUYTULARI DİLLENDİRMEK gibi, bir kuyuya bağırıp bağırıp sonra kuyudan kendi sesini dinlemek gibi. neyse işte benimki de gitti, rivayet o ki gelip gelip bakıyormuş, rivayet o ki aklına düşermişim ara sıra, rivayet o ki iç geçirirmiş ama gerçek o ki kimbilir kimin kalbinden geçiyor şimdi, ya da kimbilir kimler geçip gidiyor ruhundan, benim bir zaman ince dokuduğum ama bir türlü dokunamadığımı şimdilerde anladığım ruhundan.

Aşk acısı mı? ilgisi yok, insanı en çok boşluk acıtır. daha doğrusu AÇILMIŞ BOŞLUKLAR acıtır ki yamru yumru bir mağaraya benzer o boşluklar sınırları belli olmaz varlıklarını ancak içinde olanlar anlar. kimbilir kaçınızın başına gelmiştir ya da kimbilir kaçınız başınızdan kolayca savmışsınızdır bu boşlukları ya da en zalimcesi ne uyduruk insanların ne uyduruklukları ile doldurmuşsunuzdur o hayvan mezarlığını.

Aşk acısı mı? ilgisi yok, acı çekecek yerlerimizi daha aşkı yaşarken bir bir öldürmüşüzdür çünkü. bu hiçliğin acısıdır ve aşkın daha yaşarkenki piçliğidir, hayır ağzım bozuk değil, çünkü iki kalpten hangisi aşkı doğurur bilinmez, sevda kimin şefkatinden gebe kalmaktır hiç bilinmez, sadece dokunulur, okşanılır, hohlanılır ve parlattıkça parlatılır o kundağın içindeki zalim sihire, ya da zaten kimse kimsenin rahmine dokunamaz, sadece dokunduğunu sanmıştır.