Leke Şiiri - Cenk Ulupınar

Batıl bir inanç sadece...
Bazen Tanrı'nın güzelliğini taşıyorken...
Bir kestane kabuğunda çatlıyor yüzün,
ben artık odun sobasından nefret ederken...

Bana gezdiğin yolları göster.
Bana ellerindeki kerpeteni...
Saçlarına yatan kabir gözlü onları.
Bana kafasına sıkabileceğim,
bensiz güldüğün günleri göster.
Sensiz güldüğüm an olmadı,
onlar senle öldüler.

Artık nehirler kırmızı kalemle boyanıyor..
Ağaçlar ölüyor kuşların yuvaları üstüne.
Hicran mevsimi, günlerden gözyaşı.
Her aşk anlaşılmaz dudağından.
İki dilli zehir kusar,
gözlerini kapatmadan öpüşen yılan.
Ve tek anlamı vardır aşkın biz dilinde.
Diğer diller hep yalan...

Yolundan çıkan yolcu..
İçinde rüyalar parçalanacak.
Ve sokağa düşmüş bir sürtük gibi
Aşkı terk eden...
Kaderine ağlayacak..

Yalnızca gün ışırken görebildiğim,
kahpe bir tebessümü var yalnızlığın.
Ayrılığı az derste anlatan kitaplar okudum,
gözlerinin felaketinde matbu harflerle...
Ben, sabrı bir gecede dokudum..

Yolundan çıkan yolculara dokunmadı ellerim.
Üstündeki lekeler...
Geç kalınmış gençliğim....