Leke Şiiri - Akın Çınar

çıplak memende uyuyan donuk leke
bileyerek dişlerini giriyor geceye
kum yanarak katılaşıyor, kırılıyor
kesiyoruz kasıklarımızı
irinler ve bazı suların arasından
acısından, hazcıl itiraflar görülüyor
kırmızı berrak tüyler
pek korkmadığım o siyah
yabancı kelebek
salınıyor ve…
sonra...
kan ve inilti
baş döndürücü solumalarla
büyüleniyor ten ve leke
memende uyanan o kaçkın fahişe
Oh! .. leke
adının ve ölümün haklı utancını yaşıyor
silik yerinde

(...olan olur derken, kızıl sessizliğiyle büyür cehennem
kirli kemikler çakışır somurtkan gecede
Tak! diye (birden) işitir cellât
kuşanır silahını
ve itici yeminini okur
bu sinsi yankıda artık
çırpınan tüm kanatlar susmuştur...)