Ateş gibi soluyordu
kıpkırmızı elbisesi
tutuşacaktı neredeyse
sendeliyordu soluna doğru
kırılmıştı topuğu ayakkabısının
gecenin sermayesi sırtı
beline kadar çıplaktı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Çarpıcı, dramatik ve hüzünlü bu şiir derin manalar taşıyor kanımca. Tebrik ederim sayın şairi.
Ateş gibi soluyordu
kıpkırmızı elbisesi
tutuşacaktı neredeyse
sendeliyordu soluna doğru
kırılmıştı topuğu ayakkabısının
gecenin sermayesi sırtı
beline kadar çıplaktı
tanıdım onu oydu
anlatmıştı bana
sol küreğinin altında
anasından kalma
tertemiz doğum lekesi
içimizde muhakak geçmişimizden kalma birşeyler bulabiliyoruz...ve dun neydi değil bugun neyiz diyebildiğimiz bir noktada zihnimizin altından derin bir beyaz perdeyi kaldırdıklarını anlarız..ve işte o an tüm gerçeklerle yüzyüze gelmişizdir. giderken elini bile uzatmayan bi andır o...oysa herşey öylesine değişecektir bir gün ki giderken o elini uzatmayan yokluk sırtındaki bir kırmızı lekeden tanınacaktır...zaman acı çekenin vücudundan zehrini hiç ummadığı anda alacaktır diyor şair..haklıda...derin bir duruş ve derin bir imge dokunuşu...sevgiyle hocam...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta